کد خبر
68352
1399-09-11 19:02
زمان تقریبی مطالعه
2دقیقه
صادق زیباکلام، در یادداشتی نوشت: اگر دست «علی خضریان» که زمین خورده را، چون دشمن است، نمی‌گیریم و کمک‌اش نمی‌کنیم که برخیزد، چرا اصرار داریم لگدش هم نمائیم؟
یادداشت صادق زیباکلام درباره اشتباه لفظی خضریان
صادق زیباکلام در یادداشتی نوشت:
ظرف دو روزِ گذشته، بیش از پنجاه بار، فایلِ «علی خضریان» برایم ارسال شده؛ و خیلی ها صف بسته اند از خطای او بهره برداری کرده و تمسخرش نمایند! من، بارها با او در دانشگاه ها مناظره داشته ام. در دو قطبِ کاملاً متضاد قرار داریم. امّا معتقدم یکی از چهره های فهمیده و باسوادِ اصول گرایان است. بیش تر از سواد، ادب و تربیت اش برایم تحسین برانگیز بوده..امّا علّت نوشتن ام از باب دیگری است. چرا ما این قدر بی اخلاق، فرصت طلب، بی گذشت، بی رحم و آبِروبَر شده ایم؟ چرا منتظریم یک نفر که در قطب سیاسیِ مخالفِ ما قرار دارد، مرتکب خبط و خطایی شود، تا بریزیم بر سرش و لِه اش کنیم؟ قبول دارم که اگر متقابلاً از این سو، خطایی، و لغزشی، صورت بگیرد، بیست وسی و...، چگونه از آن بهره برداری سیاسی خواهند کرد؛ امّا دوستان، مگر بیست وسی و سایر تریبون های حکومتی، معلّم اخلاق ما هستند؟.حیف نیست بجای سرمشق گرفتن از مهاتما گاندی، نهرو، واسلاو هاول، نلسون ماندلا، محمد مصدق، مهدی بازرگان؛ با غیظ و غضب و خشم و کینۀ به اصطلاح انقلابیِ تندروها با دیگران رفتار کنیم؟.اگر دست «علی خضریان» که زمین خورده را، چون دشمن است، نمی گیریم و کمک اش نمی کنیم که برخیزد، چرا اصرار داریم لگدش هم نمائیم؟.چقدر تأسف آور است، جامعه ای که الگوی بسیاری از جوانان اش غلامرضا تختی بود، که چون می دانست کتف چپ حریف روسی اش آسیب دیده، در تمام مدتِ کشتی، حاضر نمی شود بسمت کتف چپ او برود؛ و مدال جهانی را بپای «مرام» می ریزد، سقوط کرده به جایگاهی که منتظر است حریف اش لغزشی و نقطۀ ضعفی پیدا کند، تا آبرویش را برده و آن را بر سرش بکوبد!.بکجا رسیده ایم؟ بازنشر از خبرفـوری
